9K111 Fagot
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj |
kierowany pocisk przeciwpancerny |
| Data konstrukcji |
1970 |
| Długość |
1,03 m |
| Średnica |
0,12 m |
| Masa |
13 kg |
| Prędkość |
186 m/s |
| Zasięg |
2,5 km |
| Naprowadzanie |
półautomatyczne z przewodowym przesyłaniem sygnału |
| Użytkownicy | |
| Algieria, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Finlandia, Grecja, Irak, Kazachstan, Litwa, Polska, Rosja, Serbia, Syria, Słowenia | |
9K111 Fagot (kod NATO: AT-4 Spigot) – radziecki system przeciwpancernych pocisków kierowanych.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zestaw 9K111 składający się z wyrzutni 9P135, pocisku 9M111 Fagot, wskaźnika zakłóceń świetlnych 9S469 został opracowany przez Zakłady Mechaniczne Tuła w latach sześćdziesiątych jako przeciwpancerny pocisk kierowany drugiej generacji. Został przystosowany do odpalania pocisków z wyrzutni przenośnych jak i montowanych na pojazdach tzw. "niszczycielach czołgów". Konstrukcja jest zbliżona do tej zastosowanej w pociskach HOT/Milan. Fagot wszedł do służby w 1970[1].
Opracowano następnie nieco ulepszony pocisk 9M111-1 oraz zmodyfikowany 9M111M Fagot-M (zestaw nazywany także Faktoria), w którym zwiększono nieco zasięg lotu i ulepszono głowicę, zwiększając przebijalność pancerza do 460 mm (wbrew informacjom z niektórych publikacji, nie zastosowano w nim głowicy tandemowej z uwagi na ograniczenia geometryczne pocisku, a także opracowanie nowych zestawów)[2].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Przenośny zestaw przeciwpancerny 9K111 z półautomatycznym układem kierowania jest przeznaczony do zwalczania nieruchomych i ruchomych poruszających się w dowolnym kierunku z prędkością do 60 km/h czołgów i innych pojazdów opancerzonych znajdujących się na odległości od 70 do 2000m. Za pomocą zestawu można również skutecznie razić lekkie umocnienia polowe i punkty ogniowe przeciwnika.
Pocisk 9M111 Fagot znajdował się także na uzbrojeniu Wojska Polskiego.
Dane taktyczno-techniczne
[edytuj | edytuj kod]- Waga modułu nr 1 (sama wyrzutnia): 22 kg
- Waga modułu nr 2 (2 pociski): 26 kg
- Waga pojedynczego pocisku: 13 kg (9M111-2), 13,2 (9M111M)
- Waga wyrzutni (brutto): 45 kg
- Waga 2 pocisków (brutto): 57 kg
- Kaliber: 120 mm (pociski 9M111-2 oraz 9M111M)
- Średnia prędkość lotu: 186 m/s (9M111-2), 173 m/s (9M111M)
- Średnia prędkość obrotowa: 10 obrotów/s
- Grubość przebijanego pancerza pod kątem 60 stopni:[3]
- 200 mm (9M111 i 9M111-2)
- 230 mm (9M111M)
- Grubość przebijanego pancerza pod kątem 90 stopni:[3]
- 400 mm (9M111 i 9M111-2)
- 460 mm (9M111M)
- Rozpiętość płatów pocisku: 369 mm
- Powiększenie: 10x
- Zasięg (minimalny-maksymalny):
- 70-2000 m (9M111, 9M111-2)
- 75-2500 m (9M111M)
- Wymiary pocisku: 150x205x1098 mm
- Wymiary wyrzutni w położeniu bojowym: 1090x770x670 mm
- Wymiary wyrzutni w położeniu marszowym: 670x450x405 mm
- Szybkostrzelność teoretyczna: 3 strzały na minutę
- Kąt ostrzału pionowego: + – 20 stopni
- Kąt ostrzału poziomego: 360 stopni
- Pole widzenia przez przyrząd 9Sz119: 5 stopni
- Układ kierowania pociskiem: półautomatyczny z przewodowym przesyłaniem sygnałów
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Witkowski 1997 ↓, s. 81-83.
- ↑ Witkowski 1997 ↓, s. 83.
- ↑ a b Maksim Sajenko: Bronia »kryliatoj piechoty« w: Tiechnika i woorużenije nr 02/2007, s. 39 (ros.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Warszawa: Lampart, 1996. ISBN 83-86776-25-0. OCLC 750864711.